Als je de afgelopen maanden hebt meegelezen op deze blog, heb je een beetje meegekeken bij al onze voorbereidingen op de grote verhuizing. En nu ligt dat moment al achter ons!
De afgelopen weken stonden steeds meer in het teken van ons vertrek. Judah, Eylin en Sophie vierden nog één keer een groot feest, en nodigden daarbij hun hele klas uit. We konden een springkussen lenen en een partytent en dat paste prima op het veld voor ons huis. Verder deelden we ijsjes uit (wat was het heerlijk weer!), zetten af en toe wat lekkers neer, deden races over de stormbaan en zelfs de juffen kwamen even langs. Wat hebben ze geweldig leuke herinneringen gemaakt met al hun vrienden en vriendinnen. Daar kunnen ze nog wel even mee vooruit đ
Op de laatste zondag in Nederland was onze afscheidsdienst. Een heel emotioneel, maar vooral bemoedigend moment. Zoveel bekenden die langskwamen om ons te zegenen en afscheid van ons te nemen. We kijken er met een grote glimlach op terug. Nogmaals, bedankt als je er was!
Twee dagen later vierden Judah en Boaz (alvast) hun verjaardag op school, en nam Boaz afscheid van de peuterspeelzaal en Judah zei vast gedag tegen zijn klas. De volgende was een bonusdagje voor hem: hij kon op de valreep nog mee op schoolreisje! Wat heeft hij daar van genoten zeg. Waar veel moeders een traantje kunnen laten als ze hun kind in zo’n grote bus zien vertrekken, kwamen bij mij onverwachts de tranen toen hij uit de bus stapte. Dat was namelijk het échte afscheidsmoment, en daar had ik eigenlijk helemaal niet bij stil gestaan. Alle kinderen werden opgehaald door hun ouders en Judah bedacht ineens dat hij zijn juffen nog een dikke knuffel wilde geven, omdat hij ze niet meer zou zien…
De meiden namen die woensdag ook afscheid op school, waarna Sophie nog een kinderfeestje van een vriendin had. Tot op het laatste moment draaiden we nog volop mee in het gezellige en fijne netwerk dat we om ons heen hadden in Nunspeet.
Op donderdag stopten we de laatste dingen in de koffers en maakten we nog gauw even een foto van ons zesjes voor ons huis. Wat hebben we toch een geweldig mooie tijd gehad aan de Oude zeeweg, en wat is het een oase voor ons geweest, dat prachtige huis, de rust en de ruimte (en nu wij weg zijn is het er pas echt rustig đ) en de lieve buren om ons heen.
Om 14uur stond de taxi voor de deur. Daar pasten we alle 6 in plus de koffers, 6 grote en nog 6 keer handbagage. Met wat tranen voor de lieve mensen die ons kwamen uitzwaaien en met een heleboel enthousiasme voor het avontuur dat nu echt begonnen was, reden we Nunspeet uit. We bleven een nachtje in een hotel vlakbij Amsterdam, en met wat hoognodige hulp van mijn zus en zwager wisten we vrijdag alle koffers en kinderen op Schiphol te krijgen.
De vlucht naar Singapore was lang, ruim 12 uur. Je zou denken dat er wel wat geslapen werd…maar dan ken je onze kinderen nog niet. De schermpjes voor hun ogen waren veel te interessant en ze hebben de hele vlucht non-stop filmpjes gekeken. Dat ze tijdens de tweede vlucht van ruim 2 uur toch voor een uurtje in slaap vielen was natuurlijk onvermijdelijk. Dat maakte de aankomst op Bali niet heel gezellig. En dat we ook nog heel erg lang moesten wachten op onze koffers, hielp ook niet echt mee. Maar toen we dan na bijna 24 uur eindelijk aankwamen op onze vakantiebestemming (met zwembad) maakte een boel goed.
Ondertussen zijn we in ons eigen huis aangekomen. En aangezien deze blog alweer veel te lang is, schrijf ik daar de volgende keer over!
Reactie plaatsen
Reacties