Onze vakantie is begonnen! En zo is er ineens, heel wat weken later dan de bedoeling was, weer tijd voor een nieuwe blog. En wat is er weer veel te vertellen:

Wie denkt aan Bali, denkt ongetwijfeld aan prachtige, witte stranden met palmbomen, tropische temperaturen en luxe resorts. En ik kan je zeggen: dan heb je een aardig accuraat plaatje voor je. Bali is een vakantie-eiland; over heel de wereld beroemd vanwege die prachtige stranden en heerlijke warmte. Maar voor ons is het de plek waar we wonen. Waar we werken. Waar de kinderen school ‘doen’ en waar we elke woensdag naar gym fietsen. Heel ‘gewoon’ kan ik het niet noemen, maar het is wel ons ‘gewoon’ geworden in de bijna 2 jaar dat we hier al wonen. En als er dan vrienden naar deze geweldig, mooie plek komen om vakantie te vieren, die ons dan ook nog af en toe uitnodigen om gezellig mee te genieten van al dat moois en lekkers… dan sta je ineens in twee werelden. Op vakantie in eigen land is zo verkeerd nog niet. Maar raar voelt het soms wel om uit het lokale leven zo ineens weer de toeristische gebieden in te stappen. Wat is het leven soms toch veelkleurig!

Op een paar houten latjes die aan elkaar getimmerd zijn, zitten we papa aan te moedigen die een potje voetbal speelt. Hij staat te zweten van de immense hitte en van de inspanning natuurlijk. Tot er ‘out of the blue’ (ja echt) een regenbui losbarst en in twee tellen zijn we doorweekt. Op het zandveld spelen ze fanatiek verder, niemand kijkt op van de nattigheid. Dan komt Boaz met een beteuterd gezicht aangelopen. De jongens met wie hij aan het spelen was, hebben modder op z’n broek gegooid. ‘Het is een speelbroek Bo, het geeft niet als die vies wordt’, is mijn reactie. Net zo snel als die regenbui losbarstte, klaart z’n gezicht op en huppelt hij vrolijk weer terug naar zijn vriendjes. Pas als de voetbalwedstrijd afgelopen is - de spelers dankbaar dat de brandende zon zich op het juiste moment achter de wolken verschuilde - ontdek ik waar Boaz zich mee heeft vermaakt. Hij was samen met zijn vriendjes in de modder gaan zitten, in kuilen die langs de weg waren ontstaan door de stromen van regen.  Ondanks dat hij de jaren dat we in de jungle van Borneo hebben gewoond nooit zelf mee heeft gemaakt, lijkt hij net als zijn broer en zussen zo enorm thuis hier.

Na weken van enorm veel regenbuien en (extreme) windstormen, beginnen we her en der weer droge en zonnige dagen te zien. Deze afwisseling vinden we erg fijn! We zien ook vanuit Nederland wat meer zonnige foto’s voorbij komen. Fijn dat de lente in aantocht is! Hier duiken we hopelijk gauw weer het droogseizoen in.Na weken van ritme en regelmaat, waarin we keurig in de ochtend schoolwerk deden, zijn we nu juist in een seizoen beland van veel afwisseling. Zo gingen we eerder deze maand voor een weekje naar Lombok. Dit eiland ligt naast Bali en is met een boottocht van zo’n 5 uur goed te bereiken. We zijn dol op het mooie eiland, waar het zoveel rustiger is dan op Bali. De natuur is er prachtig en ongerept. De bergen, al het groen en de prachtige stranden. Terwijl Chris en ik verschillende mensen ontmoetten, konden de kinderen zich in het zwembad en op het strand vermaken met Jette (die voor een paar maanden bij ons is). Super fijn om wat afwisseling te hebben.

De afgelopen weken was Hollands gezellig, met Jette en opa bij ons in huis. We werden overladen met lieve kaarten en kleurplaten van familie uit Nederland en verwend met allerlei lekkers (jep: snoep! Van tum-tummetjes tot aan koekkruimels...mmmmm!) . Met alle extra aandacht hadden de kids ook zeker geen moeite; voorgelezen worden, of zelf een boekje voorlezen aan opa, spelletjes spelen of een potje badminton. Opa draaide zo mee in ons gezin en ook Jette ‘schuift zo aan’. Het hoogtepunt voor de kinderen was het middagje dat opa ze verraste met een tripje naar McDonalds én ze mochten een kadotje uitzoeken in de mall. Herinneringen werden gemaakt, en wij hadden even wat tijd zonder de kinderen om ons heen.

Aan het eind van het jaar komt alles in een rustig tempo. Kerstdiensten worden vaak in de week – of ergens in de maand - vóór Kerst gevierd. En daarna gaan de meeste mensen op vakantie naar hun familie; terug naar ‘hun dorp’. En zo komt er in de week voor de jaarwisseling een boel rust en ontspanning in de lucht. Tijd voor vakantie.

We zijn weer thuis. En, het duurde even vanwege een behoorlijk heftige ‘jetlag’, maar we zijn weer in ons ritme. Kinderen vallen weer in slaap als we ze in bed gelegd hebben en worden niet meer midden in de nacht wakker om pas uren later weer in slaap te vallen. Aan de warmte moesten we trouwens ook weer even wennen. De ventilatoren en airco’s werden voor een week of twee op volle kracht gebruikt, maar ondertussen voelt de temperatuur weer als een warme deken. Verder hebben we onze taken en werkzaamheden weer opgepakt en we zijn weer aan de slag met homeschooling.

We zijn in Nederland! En we stappen iedere dag ‘gewoon’ weer op ons fietsje, smeren ‘s morgens én ‘s middags een heerlijke boterham met kaas, worst of vlokken. We maken speelafspraken met vriendjes en genieten van boswandelingen met de prachtige herfstbladeren. En het allerfijnste is dat we iedere dag met vrienden of familie afspreken en met al die fijne contactmomenten ons spreekwoordelijke emmertje tot de nok toe vullen met warmte en gezelligheid.

Enorme kuilen in de weg door hevige regenval en met je 4x4 andere auto’s en soms zelfs bussen uit de modder slepen; dat waren we wel gewend in de jaren dat we in Kalimantan woonden. Je keurig aan de verkeersregels houden en de wegenwacht kunnen bellen als er iets mis is met je auto, daar hebben we in Nederland ook aan kunnen wennen. Maar het verkeer in Bali is toch echt niet te vergelijken met andere plekken waar we hebben gewoond. En het wennen aan al die motortjes die je van links en rechts blijven inhalen, heeft wel even wat tijd en een aantal hartverzakkingen gekost.

Pakketjes rijst, koffie, water, gesneden vers fruit, of juist gedroogd; het wordt je non-stop aangeboden. Allerlei mannen en vrouwen lopen met manden vol in hun armen en op hun hoofd. Als we de auto strak onderin het ruim van de ferry geparkeerd hebben, samen met tientallen motortjes, andere auto’s en vrachtwagens, zoeken we de trap naar boven. En als we daarna een plekje op het dek gevonden hebben, proberen tientallen verkopers hun waar aan ons te slijten. Het moment waarop ze allemaal plots weer verdwijnen, is voor ons het teken dat de ferry gaat vertrekken.

In Nederland is de zomervakantie (voor de meesten) deze week begonnen. Hier is die net voorbij. ’s Ochtends om 7 uur start de Indonesische basisschool, zes dagen in de week. Wij doen het nog even rustig aan voor we met het nieuwe schooljaar beginnen.

De hanen van de buurman doen hard hun best, maar we draaien ons toch nog een keertje om. Op zaterdag slapen we graag een beetje uit. De kids starten hun dag met een filmpje en wij beginnen rustig aan. Een wasje wordt gedraaid – het is wat meer vandaag, want Chris kwam gistermiddag terug van een trip naar Lombok - het konijnhok verschoond. We maken plannen om naar de bios te gaan. De afgelopen maanden waren vol met reizen, trainingen en bezoek van familie; van december tot nu. Deze drukke periode willen we afsluiten met een leuk uitje. Er draaien niet vaak kinderfilms in Indonesië, maar na lang zoeken hebben we er een gevonden: Garfield it is.