De kop is eraf

Iedere ochtend liepen we samen naar het kamertje onder onze veranda. Kleuren, kleien, tellen en letters leren. We werkten zelfs met thema’s en hoeken. Één op één kleuteren zeg maar. Ondertussen is het al zeven jaar geleden dat ik begon met lesgeven aan Sophie, een soort van homeschooling voor beginners. En deze week was de start van homeschooling 2.0. Opnieuw mogen we in het Nederlands lesgeven op Indonesische bodem. Maar het één op één is toch echt verleden tijd. Het kleine kleutertje dat toen zo enthousiast en leergierig startte in ‘groep 1’, is ondertussen een heuse, nog net zo leergierige pre-tiener die gestart is in groep 7. Ook zijn groep 5, groep 3 en groep 1 van de partij.

Het is fijn om met elkaar structuur en invulling van onze ochtenden te vinden. Al is het voorlopig nog wel zoeken naar hoe die methodes werken, hoe we de aandacht verdelen en hoe we aan het leren een leuke draai geven, nu we zelf mogen beslissen wat we onze kinderen willen aanbieden en laten ontdekken. Aan ideeën geen tekort, maar we proberen het lesgeven stap voor stap op te pakken. Alles is nog zo nieuw voor ons alle zes en daarnaast leren de kinderen hier al dagelijks nieuwe dingen buiten de ‘lesuren’ om.  Iedere middag komen er vriendjes uit de straat om met onze kinderen te spelen en zo dompelen ze weer een paar uur onder in een nieuwe taal en cultuur. Krabben vangen uit de goot, of juist afval eruit rapen, tikkertje spelen op het schoolplein in de straat of bbq’en met wat rijst en kip. Ze maken van alles mee.

En om deze taal en cultuur nog beter te kunnen leren kennen (en om ons huis ook nog een beetje schoon te houden tijdens de schooldagen) hebben we sinds kort hulp van een vrouw uit de buurt. Ze komt in de ochtend om te helpen in het huishouden en de lunch klaar te maken. We zijn al behoorlijk gewend aan twee keer op dag rijst te eten, zeven dagen in de week. Ontbijten doen we graag ‘gewoon’ met een broodje. Iets wat voor de meeste Indonesische mensen niet te begrijpen is, want een maaltijd zonder rijst is net als een snack: wel lekker, maar het vult niet.

Zo hebben we in de bijna 2 maanden tijd dat we hier nu wonen al behoorlijk onze draai gevonden. Dat mochten we ook al even laten zien aan opa en oma Nunspeet, die de afgelopen twee weken op bezoek waren. Zo leuk om ze mee te nemen over de kleine straatjes in onze wijk, door het drukke verkeer en zelfs op een weekendje weg naar de oost-kust van het eiland. Zo ontdekten wij nog een boel nieuwe (en prachtige) plekken in de omgeving en maakten we samen herinneringen waar we voorlopig weer mee vooruit kunnen. Niet alles is leuk trouwens. Wij dames hebben al een maand lang last van luizen (iemand nog tips?!), de kinderen missen hun vriendjes en Nederland soms heel erg, en we ergeren ons soms rot aan motors die gevaarlijk links en rechts langs de auto racen.

Maar, wat we er ook allemaal van vinden…de kop is eraf. Het eerste Nederlandse bezoek is geweest, school is gestart en onze weken lopen steeds voller met afspraken en werkzaamheden, en we hebben zelfs onze eerste post ontvangen (dat deed er maar zes weken over) ! Ook in Nederland zit de zomervakantie er voor de meesten (bijna) weer op. Heel veel succes met opstarten!