Snorkelen

Met de tong uit z’n mond was Boaz vandaag bezig met een kleurrijke krijttekening van een vis. Geen vis in een kom of in een sloot. De vis die Boaz zo ijverig aan het kleuren was, zwom in de oceaan. Hij had hem zelf zien zwemmen, toen we afgelopen zondag aan het snorkelen waren voor de kust.

We zijn net weer teruggekomen van onze trip naar weer een ander eiland van Indonesië: ons buureiland Lombok. Wat een geweldige ervaring en wat een mooi eiland! Het blijft zo bijzonder dat je uren kan reizen, van eiland naar eiland, en dat je nog altijd in hetzelfde land bent. Dezelfde taal, hetzelfde geld, dezelfde tropische temperaturen, maar andere religies, andere natuur, cultuur, specialiteiten.

Met de auto op de ferry was al een hele ervaring op zich. Zo’n 5 uur lang op een schommelende boot, met weinig anders te zien dan water om ons heen… dat is best lang. Gelukkig waren we dat al gauw vergeten toen we op Lombok aankwamen en zagen hoe rustig het was op de weg. Ondertussen wonen we al bijna 7 maanden op Bali en ondanks dat het vaak nog heel wat ergernis oplevert, zijn we ook al aardig gewend aan alle files en de duizenden motors die over de weg razen.

Naast alle saaie afspraken die wij met verschillende mensen hadden (volgens de kinderen dan), hebben we ook zoveel gave dingen ondernomen met elkaar. We verbleven bij een Engels sprekend gezin in huis die ook homeschoolen. Heel interessant om te zien hoe zij dat doen en leuk voor onze kids om eens niet de uitzondering te zijn. Vanaf dag 1 werden er vriendschappen gesloten en dagenlang hadden we geen omkijken meer naar ze. Er kon gefietst worden door de wijk, er waren andere Engels sprekende kinderen op straat en de honden die ook daar in overvloed waren, bleken vriendelijk te zijn. Daarnaast konden we een dagje mee met de homeschoolinggroep die eens per week elkaar opzoekt, waardoor we een boel lol beleefden in de golven, op kano’s en met wake boards. We zagen zelfs nog een ‘opblaas’vis, die aangespoeld was op het strand.

Ook hebben we een jungle walk gedaan met het gezin waarbij we verbleven. Met klimmen en klauteren en je evenwicht bewaren op smalle randjes kwamen we uit bij een waterval. Wat genieten zeg, om zulke mooie plekjes in de natuur tegen te komen op zo’n 10 minuten van huis.

Het hoogtepunt was toch wel de zondagmiddag dat we gingen snorkelen. Vanaf het strand hadden we al een aantal keer wat kopjes boven het water uit zien steken. Heel frustrerend trouwens, als de een ‘m wel ziet en heel goed probeert aan te wijzen, maar de ander steeds net te laat is. Floep, daar ging ‘ie alweer, terug de golven in. Maar zondag zetten we onze duikbrillen op en stopten we de heel charmante snorkels in de giegel. Zelfs Boaz en Judah zijn ondertussen zo vertrouwd in het water dat zij gerust een half uur met hun gezicht in het water kunnen blijven drijven. En ja hoor, daar zagen we ze onder ons zwemmen: zeeschildpadden! Wat een prachtige ervaring was dat. Zo vrij in de natuur, helemaal in hun eigen vertrouwde omgeving. Net als de honderden gekleurde visjes die door het koraal zwommen.

Genoeg inspiratie voor mooie krijttekeningen. Hopelijk gaan we nog meer van Lombok zien!