Wie denkt aan Bali, denkt ongetwijfeld aan prachtige, witte stranden met palmbomen, tropische temperaturen en luxe resorts. En ik kan je zeggen: dan heb je een aardig accuraat plaatje voor je. Bali is een vakantie-eiland; over heel de wereld beroemd vanwege die prachtige stranden en heerlijke warmte. Maar voor ons is het de plek waar we wonen. Waar we werken. Waar de kinderen school ‘doen’ en waar we elke woensdag naar gym fietsen. Heel ‘gewoon’ kan ik het niet noemen, maar het is wel ons ‘gewoon’ geworden in de bijna 2 jaar dat we hier al wonen. En als er dan vrienden naar deze geweldig, mooie plek komen om vakantie te vieren, die ons dan ook nog af en toe uitnodigen om gezellig mee te genieten van al dat moois en lekkers… dan sta je ineens in twee werelden. Op vakantie in eigen land is zo verkeerd nog niet. Maar raar voelt het soms wel om uit het lokale leven zo ineens weer de toeristische gebieden in te stappen. Wat is het leven soms toch veelkleurig!
Sinds we op Bali wonen, zijn we veel met z’n zessen. De kinderen krijgen thuis les en Chris werkt vanuit huis op z’n laptop. Het was best wennen om zoveel met elkaar te zijn en zo weinig verhalen en belevenissen te horen die op school of bij vriendjes thuis beleefd waren. Ondertussen voelt het vertrouwd en hebben we onze ritmes en routines opgebouwd. Maar soms gaat het dan toch weer heel anders. Als Chris voor een week op pad is naar een van de andere Indonesische eilanden voor trainingen. Dan sta ik er even een paar dagen alleen voor. Zelf de besluiten nemen, zelf de entertainment verzorgen en zelf opvoeden. Dat tijdelijk ‘single-parenting’ is dan toch weer een hele andere wereld.
Maar de meest geweldige ‘andere wereld’ waar we zo af een toe een blik in mogen werpen, is toch echt de onderwaterwereld. Afgelopen week mochten we weer een paar keer snorkelen. De jongens doen zelf hun zwemvestjes aan, bril op en snorkel in de mond. Ze gaan zonder blikken of blozen de oceaan in en drijven heerlijk rond, terwijl ze zich verwonderen over de meest kleurrijke en bijzondere vissen die onder ze door zwemmen. De meiden hebben soms wat meer angst voor al dat leven onder hen, maar dit keer overwon de nieuwsgierigheid het. En die werd beloond: na lang speuren over de zeebodem zagen we ze...twee grote zeeschildpadden! Zo af en toe kwamen ze naar het wateroppervlak om adem te halen, op maar een paar meter van waar wij met onze snorkeltjes in het water lagen te drijven. Wat een prachtige dieren en wat een geweldige ervaring; zo even een half uur een kijkje mogen nemen in de zee en genieten van al dat moois.
Het opgroeien van onze kinderen in twee (of eigenlijk nog veel meer) werelden is soms best lastig voor ze. Het bekende en vertrouwde van Nederland kunnen ze missen, en tegelijkertijd is er de verwondering en de rijkdom van het leven hier. Soms (bijna) gewoon thuisschool, en rijst voor lunch- en avondeten, de warmte en op de motor een boodschapje doen. En soms dat hele bijzondere; van vrienden die de wereld overvliegen om je op te zoeken en even in je leven willen meekijken tot het snorkelen op prachtig, witte zandstranden waar de schildpadden zo onder je door zwemmen.
Een beetje ingewikkeld, maar een heleboel rijkdom… dat is ons leven in twee werelden.
Reactie plaatsen
Reacties
Oooh, ooh 😲 wat mooi!! Dat wil ook nog wel eens bekijken….maar weet niet of ik dat durf🫠🫣