Pakketjes rijst, koffie, water, gesneden vers fruit, of juist gedroogd; het wordt je non-stop aangeboden. Allerlei mannen en vrouwen lopen met manden vol in hun armen en op hun hoofd. Als we de auto strak onderin het ruim van de ferry geparkeerd hebben, samen met tientallen motortjes, andere auto’s en vrachtwagens, zoeken we de trap naar boven. En als we daarna een plekje op het dek gevonden hebben, proberen tientallen verkopers hun waar aan ons te slijten. Het moment waarop ze allemaal plots weer verdwijnen, is voor ons het teken dat de ferry gaat vertrekken.
Het afgelopen jaar hebben we deze rit naar Lombok al 3 keer gemaakt. Het buureiland, dat bij helder weer met het blote oog te zien is, ligt op zo’n vijf uur varen bij ons vandaan. We hebben er veel vrienden wonen en het eiland heeft ondertussen een grote plek in ons hart. Dit keer sluiten we er de zomervakantie van onze kinderen af, terwijl wij verschillende ontmoetingen hebben. Heel bijzonder om in het hotel alleen maar Nederlanders tegen te komen. Voor de kinderen extra leuk, omdat ze in het zwembad ‘gewoon’ in hun eigen taal kunnen spelen met nieuwe vriendjes. Maar ook in het Engels weten ze zich prima te redden. Zo kwamen de kinderen van Nieuw Zeelandse vrienden die daar in de buurt wonen een middagje zwemmen bij het hotel en konden onze kids ook nog een middag bij hun thuis spelen. Zo bijzonder om zulke vertrouwde contacten te hebben door heel Indonesië heen.
Ondertussen zijn de kinderen en ik weer thuis. Chris blijft nog een aantal dagen daar voor andere meetings, maar voor ons is het tijd om te starten met het nieuwe schooljaar. Het tweede jaar thuisonderwijs. Wat zijn ze (we) gegroeid het afgelopen jaar. We zijn heel benieuwd wat het komende jaar gaat brengen. Een ding weet ik wel zeker, ze zijn klaar voor groep 8, 6, 4 en 2. Nu ik nog 😉
Reactie plaatsen
Reacties
Leuk dat jullie zo dan weer even tussen de Nederlanders zaten. Succes met het nieuwe schooljaar!