Na weken van enorm veel regenbuien en (extreme) windstormen, beginnen we her en der weer droge en zonnige dagen te zien. Deze afwisseling vinden we erg fijn! We zien ook vanuit Nederland wat meer zonnige foto’s voorbij komen. Fijn dat de lente in aantocht is! Hier duiken we hopelijk gauw weer het droogseizoen in.
Na weken van ritme en regelmaat, waarin we keurig in de ochtend schoolwerk deden, zijn we nu juist in een seizoen beland van veel afwisseling. Zo gingen we eerder deze maand voor een weekje naar Lombok. Dit eiland ligt naast Bali en is met een boottocht van zo’n 5 uur goed te bereiken. We zijn dol op het mooie eiland, waar het zoveel rustiger is dan op Bali. De natuur is er prachtig en ongerept. De bergen, al het groen en de prachtige stranden. Terwijl Chris en ik verschillende mensen ontmoetten, konden de kinderen zich in het zwembad en op het strand vermaken met Jette (die voor een paar maanden bij ons is). Super fijn om wat afwisseling te hebben.
Na weken van goede gezondheid, hebben we de afgelopen periode weer regelmatig het ziekenhuis van binnen gezien. Eylin rende wat te enthousiast de trap op en stootte toen zo hard haar hand tegen de metalen leuning…dat ze haar pink brak! Een huisarts hebben wij hier nog niet gevonden, dus dan maar naar de dokter in het ziekenhuis. Het ziekenhuis waar wij van weten dat ze goede zorg verlenen, is minimaal een uur rijden (ligt aan de hoeveelheid file). ‘Even’ een bezoekje brengen aan de dokter duurt in totaal al gauw 3,5 uur. Gelukkig genas haar pink vlot en na een tweede controle mocht de tape weer van haar hand en gaat alles weer redelijk soepel.
Helaas viel Sophie vorige week hard op haar kin en had daardoor een gapend gat onder haar kin. We waren net teruggekomen van een lange reis vanuit Lombok, maar we konden dezelfde dag toch echt weer een ritje naar het ziekenhuis maken om het gat goed te laten afplakken. Naast dit soort vervelende ongelukjes zijn rare vlekken en bultjes op de huid ook niet vreemd voor ons en loopt Boaz al een paar dagen met oorontsteking rond. Griepen en verkoudheden kennen we hier gelukkig niet zoveel, maar ook hier komen we er niet helemaal zonder kleerscheuren vanaf 😉
Waar we ook meer afwisseling in moeten zien te krijgen is de manier waarop we met het onderwijs bezig zijn. De laatste tijd hebben een aantal van onze kinderen meer en meer moeite met het thuisonderwijs. Ze missen vrienden, een juf, en een schoolplein om op rond te rennen. Wij missen het goede humeur van onze kids. Er wordt heel wat af gemopperd en het is regelmatig hard werken om de schoolochtenden door te komen. We gaan de komende periode eens kijken of wat meer afwisseling beter werkt. Over een week gaan we weer een poosje reizen; naar Kalimantan dit keer. Er zijn verschillende mensen in die regio die we willen ontmoeten en we hopen zelfs weer even terug te gaan naar waar we zoveel jaar gewoond hebben en waar onze kids opgegroeid zijn. Heel benieuwd wat die afwisseling ons gaat brengen.
Momenteel ben ik een boek aan het lezen over TCK’s; kinderen die in een andere cultuur opgroeien. (TCK’s: a gift to care for. Echt een aanrader voor mede TCK-ouders!). Wat een rijkdom is het om over de grens te leven en de wereld te kunnen ontdekken met elkaar. Maar naast een boel hoogtepunten, blijven er ook veel lastige en soms enorm ingewikkelde situaties voorbij komen. Iets wat je niet vaak leest van mensen die op social media hun mooie leven in het buitenland laten zien. Toch is het juist die combinatie van beide – het mooie en het zware- dat het samen zo rijk maakt.
Wij wisselen hier nog even heel wat af en hopelijk kunnen we gauw weer genieten van ons rekenwerk en spelling. En ondertussen zoeken we balans tussen al het bijzondere dat op ons af komt.
Reactie plaatsen
Reacties