De afgelopen weken in het kort:
- we vierden de bruiloft van lieve Indonesische vrienden. Bruiloften beginnen hier aan het eind van de dag en ‘s avonds rond 10 uur is het weer afgelopen. Eten is er in overvloed en gezelligheid ook!
- deze weken staan in het teken van ‘de laatste keer dit en laatste keer dat’.
- onze auto is verkocht, ons huis is zo goed als leeg en een stuk of 8 koffers zitten propvol.
- niet alles past in de koffer, dus om de laatste spulletjes een nieuw huis te geven, hielden we een soort rommelmarkt voor ons huis. Binnen een uur was alles weg!
- we namen afscheid in de kerk en voelden ons geliefd en gezien. Hoe bijzonder dat we dit overal op de wereld mogen ervaren. Een familie ver van huis.
- goed nieuws voor Sophie: ze kan met het tweede semester (Januari) beginnen op haar nieuwe school.
En verder…
Wij zijn er klaar voor. Voor de 4e keer verhuizen naar het buitenland. In 2011 van Nederland naar Indonesie en in 2019 weer terug. Vier jaar later zijn we weer terug naar Indonesie verhuisd en over 1 week vliegen we naar Penang (Maleisie). Door alle ervaringen en verhuizingen heen hebben we veel geleerd; een nieuwe taal, je thuis voelen in een onbekende stad, andere gerechten koken dan je gewend bent, keer op keer vrienden maken, maar vooral leerden we om onze eigen cultuur te zien. Want dat lukt eigenlijk pas echt als je eruit stapt en je onderdompelt in een andere cultuur. Bijna dagelijks maken we dingen mee die raar lijken of zelfs verkeerd. Maar na verloop van tijd ga je ook op die manier naar eigen cultuur kijken. Niet alles is meer zo gewoon en soms ook niet meer ‘de beste manier’. Eigenlijk is het ‘gewoon anders’.
De Maleisische cultuur is niet helemaal nieuw voor ons. In de acht jaar dat we op Borneo woonden kwamen we regelmatig in Kuching, een stad op het Maleisische deel van dat mega eiland. Het is duidelijk zichtbaar en voelbaar dat het ook Azie is, met een tropisch klimaat net als in Indonesie, en een vergelijkbare natuur. Toch is het land weer heel anders ontwikkelt en ook meer multi-cultureel. Een andere taal en valuta, een ander coloniaal verleden. In plaats van 40.000 rupia te betalen voor een kilo appels, hebben we straks aan zo’n 10 ringgit genoeg.
We zien er naar uit om geen ronkende uitlaatpijpen door de straat te horen rijden, of het gekraai van hanen de hele dag door. Ook hopen we dat we straks af zijn van de brandjes op straat, waar mensen hun afval mee verbranden en je huis ineens blank staat van de rook.
Iets minder een bezienswaardigheid zijn en van iedere persoon die je aanspreekt horen dat je zo goed hun taal spreekt. Al met al echt geen verschrikkelijke dingen, maar het begint na verloop van tijd toch te irriteren.
Maar oh wat gaan we een boel missen! Lekker op de scooter stappen en door de leuke, heuvelachtige straatjes rijden. Zomaar even naar het strand kunnen, en dan ook nog keuze hebben tussen wit of zwart zand, golven of rustig water, kilometers wandelen langs het strand of snorkelen tussen de prachtige vissen. Het gemak van op elke hoek van de straat een winkeltje of kraampje te hebben voor een klein en goedkoop boodschapje of zelfs je avondeten zo af te halen. Mensen die je altijd met een glimlach aanspreken en over het algemeen vriendelijk en behulpzaam zijn. Bali is bijzonder, en de mensen zijn speciaal. Zeker in een tijd waarin je veel hoort over de onrust en onveiligheid in de wereld. Daar hebben we hier op Bali nooit iets van gemerkt. We zijn dankbaar voor de tijd dat we Bali ons thuis mochten noemen. Voor de mensen, de cultuur en het eiland dat we hebben mogen leren kennen.
En nu is het tijd voor nieuw seizoen.
Reactie plaatsen
Reacties
Succes met de laatste dingetjes! Wij vinden het super leuk dat jullie naar Penang komen 😃😚