‘Slowy was toch best snel!’ zei Boaz toen zijn pasgevonden slak uit onze tuin was ontsnapt. Iedere dag lopen we wel een rondje door onze wijk. Om even te schommelen of te klimmen bij het speeltuintje, of wat nieuwe straatjes te ontdekken en uit te zoeken welke winkels er zijn. En tijdens zo’n tochtje vond hij haar – of hem. En hij had nog nooit zo’n lief diertje gezien. Slakken waren echt zijn lievelingsdieren. Helaas was de slome slak de volgende dag nergens meer te bekennen. Veel tijd om te treuren was er niet, want een nieuw lievelingsdier was gauw gevonden. Er zat een aap op de muur van onze tuin! Met wat enthousiaste gilletjes en sprongetjes keken we de aap na, die gauw over het afdakje rende en daar bleken er nog een stuk of 12 vriendjes te zitten. Nieuwsgierig keken ze door het gat wat ergens halverwege het afdakje zit en nu vroegen we ons af wie er nou eigenlijk ‘aapjes aan het kijken' was? Geloof het of niet, apen zijn toch echt Boaz’ lievelingsdieren! En hoe schattig ze er ook uitzagen, we zijn er nu toch wat minder zeker van dat alle ramen open zetten een goed idee is. Het waait zo wel lekker door, maar we zijn de enigen in onze straat die dat doen, en bij nader inzien komt dat misschien niet alleen omdat de meeste buren hun airco overdag aanzetten...
Ruim een week geleden vertrokken we met 8 grote en zware koffers plus nog 9 stuks handbagage vanuit Bali. Wat heerlijk dat onze kinderen ondertussen niet zo klein meer zijn, en prima een of meer tassen kunnen dragen! Het was een flinke maar heel voorspoedige reis en halverwege de avond kwamen we aan in Penang. De eerste dagen waren we vooral druk met koffers uitpakken en het huis inrichten. Pas op de derde dag ontdekte Chris ineens dat hij een tas al een tijdje niet gezien had. Na een poos zoeken kwamen we tot de conclusie dat we ‘m in de taxi hadden laten staan. Een berichtje naar de taxichauffeur leverde ook niets op; hij had onze laptoptas niet gezien. Op zo’n moment merk je al snel dat je in een nieuwe cultuur niet direct weet hoe je iets het beste aanpakt en op welke manier je een boodschap moet ontcijferen. We konden ons niet goed voorstellen dat hij de tas niet had opgemerkt en vermoedden dat onze laptops ondertussen nieuwe eigenaren hadden gevonden. Tot onze grote verbazing bleek niets minder waar en werden we een dag later teruggebeld, met de melding dat de tas toch gevonden was! Wat een opluchting en wat zijn we dankbaar en blij.
Nog een ander hoogtepunt van afgelopen week was dat we iedere dag de hond van onze vrienden (en achterburen) mochten uitlaten. Ze wisten dat Eylin dol is op honden en konden haar geen groter plezier doen! Zelf waren ze de hele week weg, waardoor we hun auto ook mochten lenen. Toen we vrijdag de hond hadden opgehaald van de opvang, stonden we helaas heel plotseling voor een grote verrassing. De hond sprong keurig in de auto en ik gooide de deur dicht om zelf voorin te gaan zitten. Helaas bleken de deuren vanzelf op slot te gaan en ik had de sleutels op de voorstoel gelegd. Oftewel, hond en sleutels in de auto, Eylin en ik erbuiten. Geen goed plan in een warm land! Heel wat gestress en heen en weer geapp later, bleken er reservesleutels te zijn. Met behulp van wat lieve mensen die ons met hun auto de sleutels hielpen ophalen, was de hond een half uur later weer bevrijd.
Wij hebben onze portie van stress en avontuur weer gehad en hebben ondertussen heel wat mogen leren van en over de vriendelijke, behulpzame en eerlijke mensen hier. Wat een warm welkom, letterlijk en figuurlijk! En een heerlijk zachte landing.
Reactie plaatsen
Reacties
Heel veel plezier op jullie nieuwe plekje. En hopelijk snel gewend ook voor de kids
WAUW, gewoon wauw! Wat een mooie avonturen